หน้าอัลกุรอาน 3

6. แท้จริง บรรดาผู้ที่ปฏิเสธการศรัทธานั้นย่อมมีผลเท่ากันแก่พวกเขา เจ้าจะตักเตือนพวกเขาแล้วหรือยังมิได้ตักเตือนพวกเขาก็หาได้ศรัทธาไม่

 

7. อัลลอฮ์ได้ทรงประทับปิดบนหัวใจของพวกเขา และบนหูของพวกเขา และบนตาของพวกเขาก็มีสิ่งบดบังอยู่ (11) และเขาเหล่านั้นจะได้รับการลงโทษอันมหันต์

(11) เป็นการเปรียบเทียบผู้ปฏิเสธศรัทธาว่า พวกเขาประหนึ่งผู้ที่หัวใจและหูของเขาถูกปิดผนึกไว้ เพราะการไม่ยอมเข้าใจ และสดับฟังความจริงที่มาจากพระเจ้าของเขา ย่อมไม่แตกต่างกับหัวใจและหูที่ถูกปิดผนึกไว้แต่อย่างใด เพราะต่างก็ไม่ได้รับความกระจ่างจากอัลลอฮ์เช่นเดียวกัน และตาของพวกเขาที่ไม่ใช้มองในสิ่งที่อำนวยประโยชน์ ก็ไม่แตกต่างกับตาที่มีสิ่งปกคลุมอยู่แต่อย่างใด

 

8. และจากหมู่มนุษย์มีผู้กล่าว่า เราได้ศรัทธาต่ออัลลอฮ์และวันปรโลกแล้ว  ทั้ง ๆ ที่พวกเขาหาใช่เป็นผู้ศรัทธาไม่ (12)

(12) หมายถึงพวกมุนาฟิกที่ศรัทธาแต่เพียงคำพูด แต่หัวใจปฏิเสธ

 

9. เขาเหล่านั้นต่างหลอกลวงอัลลอฮ์และบรรดาผู้ที่ศรัทธา และพวกเขาหาได้หลอกลวงใครไม่ นอกจากตัวของพวกเขาเอง (13) แต่พวกเขาไม่รู้สึก

(13) คือการหลอกลวงของพวกเขานั้น หาได้เป็นอันตรายแก่ผู้ใดไม่ นอกจากตัวของพวกเขาเองเท่านั้น เพราะพวกเขาปฏิเสธข้อปฏิบัติที่จะอำนวยประโยชน์แก่ตัวของพวกเขาเอง แต่พวกเขาไม่รู้สึก

10. ในหัวใจของพวกเขามีโรคอย่างหนึ่ง (14) แล้วอัลลอฮ์ได้ทรงเพิ่มโรคอีกอย่างหนึ่ง (15) ให้แก่พวกเขา และพวกเขาจะได้รับการลงโทษอันเจ็บแสบเนื่องจากการที่พวกเขากล่าวเท็จ

(14) โรคแห่งความสงสัย

(15) โรคแห่งความดื้อดึง และปฏิเสธศรัทธา

11. และเมื่อได้ถูกกล่าวแก่พวกเขาว่า พวกท่านจงอย่าก่อความเสียหายแก่แผ่นดิน พวกเขาก็กล่าวว่า ที่จริงนั้น เราเป็นผู้ปรับปรุงให้ดีต่างหาก (16)

(16) เป็นการกล่าวแก้ต่างที่แสดงออกซึ่งความดึงดัน และมีทิฐิ

12. พึงรู้เถิดว่า แท้จริงพวกเขานั่นแหละเป็นผู้ก่อความเสียหาย (17) แต่ทว่าพวกเขาไม่รู้สึก

(17) เพราะพวกเขาประพฤติและปฏิบัติตามความใคร่ใฝ่ต่ำ จึงก่อให้เกิดความเสียหาย แต่เนื่องจากหัวใจของพวกเขาบอดเสียแล้วพวกเขาจึงไม่รู้สึก

13. และเมื่อได้ถูกล่าวแก่พวกเขาว่า พวกท่านจงศรัทธาเยี่ยงที่ประชาชน (18) เขาศรัทธาเถิด พวกเขากล่าวว่า จะให้เราศรัทธาเยี่ยงผู้โฉดเขลาเหล่านั้นศรัทธา (19) กระนั้นหรือ? พึงรู้เถิดว่าพวกเขาเองนั่นแหละเป็นผู้ที่โฉดเขลาแต่พวกเขาหารู้ไม่

(18) หมายถึงผู้ที่ศรัทธาด้วยใจจริง 

(19) หมายถึงผู้ที่ศรัทธาต่อท่านนบีมูฮัมมัด กล่าวคือ พวกมุนาฟิกนั้น เมื่อได้รับคำเชิญชวนให้ศรัทธาต่อท่านนบี เช่นเดียวกับผู้ศรัทธาทั้งหลาย พวกเขากล่าวว่า ผู้ศรัทธาทั้งหลายเป็นพวกโง่เขลาทั้งนั้น จะให้พวกเขาศรัทธาเช่นพวกเหล่านั้นย่อมเป็นไปไม่ได้

14. และเมื่อพวกเขาพบบรรดาผู้ศรัทธาพวกเขาก็กล่าวว่า เราศรัทธาแล้ว และเมื่อพวกเขาได้อยู่กับบรรดาหัวโจกพวกเขาแต่ลำพัง พวกเขาก็กล่าวว่า แท้จริงเรายังอยู่กับพวกท่าน ที่จริงเราเป็นแต่เพียงผู้เย้ยหยันเท่านั้น (20)

(20) คือเย้ยหยันผู้ศรัทธา ด้วยการแสดงตนว่าเป็นผู้ศรัทธา ทั้ง ๆ ที่พวกเขาไม่ได้ศรัทธาแต่อย่างใด

15. อัลลอฮ์ทรงเย้ยหยันพวกเขา และทรงยืดเวลาให้พวกเขาระเริงอยู่ในการละเมิดของพวกเขาต่อไป (21)

(21) อัลลอฮ์จะไม่ทรงลงโทษในทันทีทันใด แต่จะทรงปล่อยให้พวกเขาระเริงอยู่ในการละเมิดต่อไป จนกระทั่งทรงเห็นว่าได้เวลาอันสมควรแล้ว ก็จะทรงลงโทษ และผู้ใดที่อัลลอฮ์ทรงลงโทษแล้วก็ไม่มีใครจะช่วยเขาได้

16. ชนเหล่านี้คือ ผู้ที่ซื้อทางหลงผิด ด้วยทางที่ถูกต้อง (22) ดังนั้น การค้าของพวกเขาจึงไม่ได้กำไร (23) และทั้งพวกเขาก็ไม่เคยเป็นผู้รับเอาทางที่ถูกต้อง

(22) คือนำเอาแนวทางที่ถูกต้องที่อัลลอฮ์ทรงประทานให้ไปแลกเปลี่ยนเอาทางที่ผิด

(23) อัลลอฮ์ทรงเปรียบเทียบการดำเนินชีวิตของมนุษย์ว่าเหมือนกับการค้าขาย กล่าวคือการดำเนินชีวิตในทางที่ผิดนั้น ย่อมทำให้ชีวิตได้รับความเดือดร้อนฉันใด การค้าขายที่ซื้อแต่สินค้าเลว ๆ และเสียหาย ย่อมนำมาซึ่งการขาดทุนฉันนั้น