หน้าอัลกุรอาน 1

 


 


ซูเราะฮฺอัลฟาติหะฮฺเป็นซูเราะฮฺมักกียะฮฺมี 7 อายะฮ์โดยมติของปวงปราชญ์ ที่ใช้ชื่อว่า

ซูเราะฮฺอัลฟาติหะฮฺ ก็เพราะว่าคัมภีร์เล่มนี้เริ่มด้วยซูเราะฮฺนี้ ซึ่งถือว่าเป็นซูเราะฮฺแรกของคัมภีร์

อัลกุรอานตามที่ได้มีการเรียบเรียงไว้โดยไม่ได้เรียงลำดับตามที่ถูกประทานลงมา ซูเราะฮฺนี้เป็นซูเราะฮฺที่ไม่ยาวนัก แต่ได้ครอบคลุมและประมวลเป้าหมายของคัมภีร์อัลกุรอานทั้งหมดไว้โดยสรุป ซึ่งได้พูดถึงหลักพื้นฐานทางศาสนาและแขนงต่าง ๆ เอาไว้  อันประกอบด้วยหลักอะกีดะฮฺ หลักอิบาดะฮฺ การตราบัญญัติ การศรัทธาต่อวันอาคิเราะฮฺ การศรัทธาต่อคุณลักษณะของอัลลอฮ์ การขอความช่วยเหลือ การขอพร การมุ่งสู่พระองค์ โดยทางนำที่ถูกต้องและหนทางที่เที่ยงตรง หนทางของคนดี มีคุณธรรม ออกห่างจากหนทางที่จะนำไปสู่การโกรธกริ้วจากอัลลอฮ์และทางที่หลงผิด ซึ่งในซูเราะฮฺนี้มีเรื่องราวของชนในอดีต ที่ใฝ่หาความสุขโดยปฏิบัติตามคำสั่งใช้ของอัลลอฮ์และออกห่างจากคำสั่งห้ามของพระองค์

อิมามอะหมัดได้บันทึกไว้ในหนังสือมุสนัดของท่านว่า อุบัยย์ อิบนุ กะอับได้อ่านแม่บทของอัล-     กุรอาน (ซูเราะฮฺอัลฟาตฮะฮ์) ให้ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัมฟัง ท่านได้กล่าวว่า

“ขอสาบานต่อผู้ที่ชีวิตของฉันอยู่ในอุ้งพระหัตถ์ของพระองค์ ไม่มีสิ่งที่ได้ถูกประทานลงมาในคัมภีร์เตาร๊อต คัมภีร์อินญีล คัมภีร์ซะบูร และแม้แต่ในอัลฟุรกอน (อัลกุรอาน) เหมือนเช่นนี้ มันเป็นเจ็ดโองการที่ต้องอ่านซ้ำ ๆ กันและเป็นกุรอานที่ยิ่งใหญ่ที่ได้ถูกประทานลงมาให้แก่ฉัน”

หะดีษบทนี้บ่งชี้ถึงข้อความในซูเราะฮฺอัลฮิจรฺ ที่มีความว่า “และโดยแน่นอนเราได้ประทานให้แก่เจ้าทั้งเจ็ดโองการที่ถูกอ่านซ้ำ และเป็นอัลกุรอานที่สำคัญยิ่ง” (อายะฮฺที่ 87)

มีระบุในหนังสือ ศ่อฮีฮฺอัลบุคอรียฺ ว่า ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้กล่าวแก่อะบีสะอี๊ดบุตรของอัลมุอัลลาว่า “ฉันจะบอกให้ท่านทราบถึงอัลกุรอานบทหนึ่งซึ่งเป็นบทที่สำคัญยิ่งของอัลกุรอานคือ “อัลฮัมดุลิลลาฮิร็อบบิลอาละมีน” ซึ่งเป็นเจ็ดอายะฮฺที่อ่านซ้ำ และเป็นอัลกุรอานที่สำคัญยิ่งที่ได้ถูกประทานลงมาให้แก่ฉัน”

ซูเราะฮฺนี้มีชื่อเรียกหลายชื่อด้วยกัน อาทิเช่น ซูเราะฮ์อัลฟาติหะฮฺ อุมมุลกิตาบ อัชซับอุลมะษานียฺ อัชชาฟิยะฮ์ อัลวาฟียะฮฺ อัลกาฟียะฮฺ อัลอะซ๊าซ และอัลฮัมดุ เป็นต้น โดยที่ท่านอัลลามะฮฺ อัลกุรฎบีย บอกว่า ซูเราะฮฺอัลฟาติหะฮฺมีชื่อเรียกถึง 12 ชื่อด้วยกัน

 

 

 

1. ด้วยพระนามของอัลลอฮ์ผู้ทรงกรุณาปราณี ผู้ทรงเมตตาเสมอ

 


2. การสรรเสริญทั้งหลายนั้น เป็นสิทธิของอัลลอฮ์พระผู้อภิบาลแห่งสากลโลก


 

3. ผู้ทรงกรุณาปราณี ผู้ทรงเมตตาเสมอ


 

4. ผู้ทรงอภิสิทธิ์แห่งวันตอบแทน (1)

(1) คือวันปรโลก อันเป็นวันที่มนุษย์ฟื้นคืนชีพมาเพื่อรับการตอบแทน


 

5. เฉพาะพระองค์เท่านั้นที่พวกข้าพระองค์เคารพ อิบาดะฮฺ (2) และเฉพาะพระองค์เท่านั้นที่พวก ข้าพระองค์ขอความช่วยเหลือ (3)

(2) คือมอบการเคารพอิบาดะฮ์ทุกประเภท่ให้แก่พระองค์ แต่เพียงองค์เดียวเท่านั้น โดยปราศจากการให้ผู้หนึ่งผู้ใด หรือสิ่งหนึ่งสิ่งใดมีหุ้นส่วนในการอิบาดะฮฺดังกล่าว เป็นต้นว่า การวิงวอนขอความช่วยเหลือ การบน การสาบาน และการเชือด ฯลฯ 

(3)  ขอความช่วยเหลือในสิ่งที่อยู่นอกเหนือกฏสภาวการณ์ หรือสิ่งที่ไม่อยู่ในความสามารถของมนุษย์ที่จะให้ความช่วยเหลือได้


 

6. ขอพระองค์ทรงแนะนำพวกข้าพระองค์ซึ่งทางอันเที่ยงตรง

 


7. (คือ) ทางของบรรดาผู้ที่พระองค์ได้ทรงโปรดปราณแก่พวกเขา มิใช่ในทางของพวกที่ถูกกริ้ว (4) และมิใช่ทางของพวกที่หลงผิด (5)                                          

(4)  หมายถึง พวกยิว เพระพวกเขาประพฤติตนฝ่าฝืนบัญญัติของอัลลอฮ์อยู่เสมอ และหมายถึงผู้ที่มีพฤติการณ์ในทำนองเดียวกันนั้นด้วย 

(5)  หมายถึง พวกคริสเตียน พวกเขาหลงผิดไปว่า นะบีอีซาเป็นบุตรของอัลลอฮ์เนื่องจากนะบีอีซาเกิดจากนางมัรยัม ซึ่งเป็นหญิงบริสุทธิ์ปราศจากชายใดสมสู่นาง แต่ความจริงนั้นนะบีอีซาหาใช่เป็นพระบุตรของพระองค์ไม่ หากแต่เป็นบ่าวของพระองค์คนหนึ่ง เช่นเดียวกับบ่าวของพระองค์ทั้งหลาย จะแตกต่างก็เพียงแต่ว่า นะบีอีซานั้นเกิดจากนางมัรยัมแต่ฝ่ายเดียว โดยไม่มีชายใดสมสู่นางเยี่ยงหญิงอื่น ๆ ทั้งนี้ด้วยประกาศิตของพระองค์ ดังกล่าวนี้เป็นการชี้แจงของพระองค์ไว้ในอัลกุรอาน